Meestal zit achter een presentatie van een ontwerp een heel verhaal over de achtergrond, beweegredenen en gedachte van het ontwerp. Daardoor kan het nog wel eens duren voordat je goed begrijpt wat een ontwerp zo bijzonder maakt of waarom het op een bepaalde tentoonstelling wordt gepresenteerd. Eén zo’n ontwerp is de Kaumera Kimono van ontwerpster Nienke Hoogvliet. De Kaumera Kimono was ons niet ontgaan tijdens de 2018 editie van de Dutch Design Week, echter het gehele verhaal hadden we nog niet scherp. Dus toen we per toeval met Nienke konden praten tijden de International Contemporary Furniture Fair (ICFF) in New York werd ons snel duidelijk dat we dit project zeker even onder jullie aandacht moesten brengen.
Nienke Hoogvliet werkt al enkele jaren nauw samen met Nederlandse waterschappen om nieuwe toepassingen te vinden voor nieuwe grondstoffen. Deze grondstoffen worden door de waterschappen ontdekt en gewonnen uit afvalwater dat gezuiverd wordt in de Rioolwaterzuiveringsinstallaties van de waterschappen. Het ontdekken en winnen van nieuwe grondstoffen is een ding, het toepassen is een tweede. En daarvoor komt ontwerpster Nienke om de hoek kijken.
Een recent project van Nienke is de Kaumera Kimono. In dit project is Nienke op zoek gegaan naar nieuwe innovatieve toepassingen van drie nieuwe grondstoffen die de waterschappen uit het afvalwater hebben weten te onttrekken. Deze drie nieuwe grondstoffen hebben de prachtige namen Kaumera, Anammox en Vivianite mee gekregen.
Van deze drie nieuwe stoffen zijn er twee een kleurstof en de laatste is een soort van grondverf. De twee kleurstoffen zijn Anammox (geel) en Vivianite (blauw). De derde stof, Kaumera, is een hulpstof dat helpt om de kleurstoffen beter te laten hechten aan textiel. Je zou het een soort grondverf kunnen noemen. Door Kaumera te gebruiken is er tot 30% minder water nodig om de kleurstof aan het textiel te laten hechten.
Nienke heeft met de drie nieuwe grondstoffen een kimono geverfd om zo deze innovatie en nieuwe grondstoffen onder de aandacht te brengen van het grote publiek. De achterliggende gedachte van Nienke om een kimono te gebruiken is vanwege het gegeven dat traditiegetrouw Kimono’s worden doorgegeven van generatie op generatie en daarmee een toonbeeld zijn van duurzaamheid, maar ook een (stil) protest tegen de hedendaagse fast fashion industrie.
Kan ik het ook dragen?
De drie grondstoffen zijn in principe in voldoende hoeveelheden beschikbaar om de techniek toe te passen in massaproductie. Ook is het materiaal geschikt om machinaal behandeld te worden. Het verven kan dus gebeuren met machines.
Er is echter nog een klein puntje van aandacht dat een massa introductie op dit moment in de weg staat. De Kaumara is (nog) niet hittebestedig. Wat betekent dat textiel dat behandeld is met Kaumara niet met een strijkijzer gestreken kan worden. En dat is in toch wel een puntje van aandacht in de wereld van mode. Gelukkig zijn op dit moment knappe koppen aan de TU Delft bezig om dit probleem mogelijk op te lossen.
Klein wereldprimeurtje?
Wie de foto’s goed heeft bekeken is het al opgevallen. Er staan verschillende exemplaren van de Kaumera Kimono op de foto’s. Dat komt omdat Nienke drie kimono’s heeft gemaakt en omdat de foto’s op drie verschillende tentoonstellingen zijn gemaakt, namelijk de Dutch Design Week 2018 te Eindhoven, de International Contemporary Furniture Fair 2019 in New York en de M-ode tentoonstelling als onderdeel van We Make The City 2019 in Amsterdam. Volgens Nienke zijn er niet veel mensen die alle drie de kimono’s hebben gezien. Dus als je tot hier hebt gelezen behoor je nu tot een select gezelschap.
Last question…
Blijft er natuurlijk nog een vraag over. Is dat wel zo hygiënisch, grondstoffen uit rioolwater? Antwoord, volmondig ja. Het product is volledig schoon en veilig om toegepast te worden in kleding.
Het enige wat we nu nog moeten doen is uitkijken naar het moment dat de eerste modecollectie gekleurd met deze nieuwe grondstoffen in de winkel ligt.
